Powierzchnia kondygnacji netto jest powierzchnią ograniczoną przez elementy zamykające.
Powierzchnia kondygnacji netto jest określana oddzielnie dla każdej kondygnacji. Jest ona obliczana dla wymiarów budynku w stanie wykończonym, na poziomie podłogi nie licząc listew przypodłogowych, progów itp.
Przekryte powierzchnie kondygnacji, które nie są zamknięte lub są tylko częściowo zamknięte i nie mają elementów zamykających są obliczane z rzutu pionowego obrysu przekrycia. Powierzchnie w obrębie kondygnacji o zróżnicowanej wysokości (np. duże hole, audytoria) są także obliczane oddzielnie.
Do powierzchni kondygnacji netto wliczane są także elementy nadające się do demontażu takie jak: ścianki działowe, rury, kanały.
Do powierzchni kondygnacji netto nie są wliczane powierzchnie otworów na drzwi i okna oraz nisze w elementach zamykających.
Powierzchnia kondygnacji netto dzieli się na:
- powierzchnię użytkową;
- powierzchnię usługową;
- powierzchnię ruchu;
Źródło: POLSKA NORMA PN-ISO 9836 - Właściwości użytkowe w budownictwie - Określanie i obliczanie wskaźników powierzchniowych i kubaturowych